Cuerda e Rivas, xuntos en Carnota nunha película moi galega
15.09.2011
CARNOTA. ALICIA G.ARRIBAS
José Luís Cuerda, que roda estes días en Galicia "Todo é
silencio", a súa longametraxe número once, repite colaboración co
escritor Manuel Rivas, autor do guion, para dar vida a un pobo rendido
ao narcotráfico e a unha historia de persoas que "aínda teñen en
consideración ao outro".
Nunha xornada da rodaxe na localidade coruñesa de Carnota, á que asistiu EFE, o director de "Amence que non é pouco" explicou que a película fala de amor -"amor si, pero durito", puntualiza o cineasta-, coa supervivencia de todo un pobo como transfondo e a súa submisión, deliberada ou non, ao narcotráfico.
"É unha historia de amor nunha zona rural onde as cousas son crúas, son fastidiosas", sinala Cuerda, e tamén unha película de personaxes moi complexos.
"Nunca -engade o responsable de "Os girasoles cegos", "A lingua das bolboretas" ou "O bosque animado"- atopeime con personaxes tan poliédricos, que teñan máis facetas e onde estea menos claro que as cousas se faga por unha razón: todos teñen entre cinco e sete razoes para dicir, calar ou facer".
De feito, o albaceteño Cuenca, que loce unha imaxe inusual, coa barba rasurada por "unha promesa á virxe", chancea, fixo unha película moi galega.
Se autodenomina "galego adxunto" para explicar a súa debilidade por esta terra na que investiu parte da súa vida e "o diñeiro que non teño", di, por culpa de Alejandro Amenábar -ao que produciu parte das súas películas, desde a primeira, "Tese"-, que lle empuxou a fundar unha adega.
A historia de "Todo é silencio", que Manuel Rivas realizou por encargo do produtor e terminou convertendo nunha novela, fala do narcotráfico e das redes de contrabando que actúan na costa atlántica española e que acaban por controlar a vida dos pobos nos que recalan.
Pero tamén é unha historia de amor a tres, dous amigos da infancia, Brinco (Miguel Anxo Silvestre, "Sen tetas non hai paraíso") e Fins (Quim Gutiérrez, "Curmáns"), e unha muller, Leda (Celia Freijeiro, "Pelotas").
Xuntos dedicáronse desde pequenos a explorar a costa en busca do que o mar arroxe, sen saber que o seu destino estará ligado ao omnipresente e corrupto "capo" Mariscal (Juan Diego), dono de case todo no seu pequeno pobo. Pero Cuerda non contou a historia de ningún personaxe real, advirte.
"É un pobo de sobreviventes, pero tamén no sentido emocional, e non condenamos ao narco, senón que, como estamos onde estamos, dedicámonos ao que nos podemos dedicar", explica a galega Freijeiro, que describe a Leda como "moi práctica, moi salvaxe e sen grandes cuestións morais".
Ambientada a finais do oitenta, esta película prefire, como di o seu título, "os silencios que levan implícitas determinadas palabras ou frases", e por iso son imprescindibles as miradas.
"Contei cuns actores privilexiados para isto", afirma Cuerda.
Un deles, ao que os outros chaman "mestre", afirma que os guións de Rivas son tan rítmicos, tan musicais e tan galegos que non fai falta nin finxir o acento.
É Mariscal, interpretado por Juan Diego, impoluto (e charramangueiro), de traxe pantalón de liño branco, pano ao pescozo e zapatos a xogo, un "indiano" ao que non lle fai falta gritar. Pero cando grita...", explica o actor, redondo no papel de capo.
O que si se imbuíu de galego e de "chuleta" é Miguel Anxo Silvestre quen, a pesar de convalecer dunha pequena operación, seguía repetindo tomas sen pestañear.
"Brinco é o mellor lanchero, ninguén coñece a ría mellor que el; vén dunha familia desestructurada e é un inestable", explica o actor que deu vida a "O Duque", a quen fascina dar vida a este mozo "tan cheo de gretas".
E Quim Gutiérrez é "o bo", aínda que relativamente.
"É o menos galego de todos, porque pasou vinte anos fóra. É un Ulises que volve a Ítaca, pero ninguén lle recoñece", explica o actor catalán, que resume a película como unha historia con "moitas preguntas e poucas respostas"
Producida por Tornasol films coa participación de TVE, Canle+ e TvGa, gustará, segundo o seu director, "aos que aínda lles segue interesando algo o ser humano"
Nunha xornada da rodaxe na localidade coruñesa de Carnota, á que asistiu EFE, o director de "Amence que non é pouco" explicou que a película fala de amor -"amor si, pero durito", puntualiza o cineasta-, coa supervivencia de todo un pobo como transfondo e a súa submisión, deliberada ou non, ao narcotráfico.
"É unha historia de amor nunha zona rural onde as cousas son crúas, son fastidiosas", sinala Cuerda, e tamén unha película de personaxes moi complexos.
"Nunca -engade o responsable de "Os girasoles cegos", "A lingua das bolboretas" ou "O bosque animado"- atopeime con personaxes tan poliédricos, que teñan máis facetas e onde estea menos claro que as cousas se faga por unha razón: todos teñen entre cinco e sete razoes para dicir, calar ou facer".
De feito, o albaceteño Cuenca, que loce unha imaxe inusual, coa barba rasurada por "unha promesa á virxe", chancea, fixo unha película moi galega.
Se autodenomina "galego adxunto" para explicar a súa debilidade por esta terra na que investiu parte da súa vida e "o diñeiro que non teño", di, por culpa de Alejandro Amenábar -ao que produciu parte das súas películas, desde a primeira, "Tese"-, que lle empuxou a fundar unha adega.
A historia de "Todo é silencio", que Manuel Rivas realizou por encargo do produtor e terminou convertendo nunha novela, fala do narcotráfico e das redes de contrabando que actúan na costa atlántica española e que acaban por controlar a vida dos pobos nos que recalan.
Pero tamén é unha historia de amor a tres, dous amigos da infancia, Brinco (Miguel Anxo Silvestre, "Sen tetas non hai paraíso") e Fins (Quim Gutiérrez, "Curmáns"), e unha muller, Leda (Celia Freijeiro, "Pelotas").
Xuntos dedicáronse desde pequenos a explorar a costa en busca do que o mar arroxe, sen saber que o seu destino estará ligado ao omnipresente e corrupto "capo" Mariscal (Juan Diego), dono de case todo no seu pequeno pobo. Pero Cuerda non contou a historia de ningún personaxe real, advirte.
"É un pobo de sobreviventes, pero tamén no sentido emocional, e non condenamos ao narco, senón que, como estamos onde estamos, dedicámonos ao que nos podemos dedicar", explica a galega Freijeiro, que describe a Leda como "moi práctica, moi salvaxe e sen grandes cuestións morais".
Ambientada a finais do oitenta, esta película prefire, como di o seu título, "os silencios que levan implícitas determinadas palabras ou frases", e por iso son imprescindibles as miradas.
"Contei cuns actores privilexiados para isto", afirma Cuerda.
Un deles, ao que os outros chaman "mestre", afirma que os guións de Rivas son tan rítmicos, tan musicais e tan galegos que non fai falta nin finxir o acento.
É Mariscal, interpretado por Juan Diego, impoluto (e charramangueiro), de traxe pantalón de liño branco, pano ao pescozo e zapatos a xogo, un "indiano" ao que non lle fai falta gritar. Pero cando grita...", explica o actor, redondo no papel de capo.
O que si se imbuíu de galego e de "chuleta" é Miguel Anxo Silvestre quen, a pesar de convalecer dunha pequena operación, seguía repetindo tomas sen pestañear.
"Brinco é o mellor lanchero, ninguén coñece a ría mellor que el; vén dunha familia desestructurada e é un inestable", explica o actor que deu vida a "O Duque", a quen fascina dar vida a este mozo "tan cheo de gretas".
E Quim Gutiérrez é "o bo", aínda que relativamente.
"É o menos galego de todos, porque pasou vinte anos fóra. É un Ulises que volve a Ítaca, pero ninguén lle recoñece", explica o actor catalán, que resume a película como unha historia con "moitas preguntas e poucas respostas"
Producida por Tornasol films coa participación de TVE, Canle+ e TvGa, gustará, segundo o seu director, "aos que aínda lles segue interesando algo o ser humano"
Sem comentários:
Enviar um comentário